ես ու ԴատարկությունըԵՎս մի օր անցավ իմ դեռ դատարկ կյանքից,գուցե առաջ ես փոքր էի և չէի հասկանում թե ինչ է դատարկությունը,բայց հիմա.հիմա ես արդեն ոչ միայն հականում այլև իմ օրերն եմ անցկացնում իմ արդեն ամենամոտ ընկերոջ`դատարկության հետ,ինձ ճանաչող մարդիկ եթե սա կարդան հաստատ կմտածեն,որ ես սուտ-սուտ բաներ եմ գրում այստեղ,ենքան որ մի բան գրեմ,բայց հավատացնում եմ,իմ ամենամոտ ընկեը իրոք դատարկությունն է,իհարկե ես թաքցնում եմ դա իմ շրջապատից,որովհետև չեմ ուզում տարբերվել մնացած երեխեքից,բայց դե ով գիտի? միգուցե իմ շրջապատում նույնպես կան ինձ նման մարդիկ,ովքեր նույնպես ապրում են դատարկության հետ,և ովքեր ինձ նման կարիք ունեն շփման ,դրա համար էլ վախենալով այն մտքից,որ կարող են կորցնել շփումը շրջապատի հետ ստիպված թաքցնում են իրենց իսկական եսը:
Ես համոզված եմ,որ շատ մարդիկ ովքեր ինձ ճանաչում են,ասում են<<տեսեք է,ոչ խնդիր ունի,ոչ դարդ ունի,իր համար երջանիկ ապրում է>,առանց իմանալու,որ ես մեծ հաճույքով կփոխեի իմ կարգավիճակը մի խելագար,յանը տարած մարդու հետ,որպեսզի նրա նման ապրեմ առանց խնդիրների,առանց որևէ պրոբլեմների,չմտածեմ վաղվա օրվա մասին,միշտ ապրեմ ներկայով,ու անեմ այն ինչ խելքիս փչում է,բայց ոչ,ես ինքս էլ հիանալի գիտեմ,որ դա անհնար է,և ինձ մնում է միայ հուսալ,որ իմ ամենամոտ ընկերը ապագայում կլինի ոչ թե դատարկությունը,այլ խիդն ու եռանդը:(
Комментариев нет:
Отправить комментарий